Info betreft de Plechtigheid 2024:
Dit jaar gaat de herdenking door op zaterdag 14 september 2024, om 14:00u
- Iedereen is uitgenodigd op deze plechtigheid.
- De herdenking aan het monument van de gesneuvelden zal plaats vinden ter hoogte van sas 8 aan de bloemmolens om 14:00u.
- We zullen de eerste bloemen daar neerleggen en vervolgens nog bloemen neer leggen aan het 2de monument aan de nieuwe brug op de kanaaldijk voorbij de bloemmolens.
- We zouden graag willen voorstellen, om 13:30uur aanwezig te zijn, zodat indien nodig nog enkele afspraken kunnen gemaakt worden.
________________________________________________________________________________________________________
Plechtigheid:
Na de toespraken en het tijdens het eerbetoon aan de slachtoffers, zullen er bloemen neergelegd worden en zal de Last Post weerklinken gevolgd door de Britse en Belgische nationale hymnes. Dit aan beide monumenten op de kanaaldijk.
- Iedereen is uitgenodigd op deze plechtigheid.
- De herdenking aan het monument van de gesneuvelden zal plaats vinden ter hoogte van sas 8 aan de bloemmolens om 14:00u.
- We zullen de eerste bloemen daar neerleggen en vervolgens nog bloemen neer leggen aan het 2de monument aan de nieuwe brug op de kanaaldijk voorbij de bloemmolens.
- We zouden graag willen voorstellen, om 13:30uur aanwezig te zijn, zodat indien nodig nog enkele afspraken kunnen gemaakt worden.
________________________________________________________________________________________________________
Plechtigheid:
Na de toespraken en het tijdens het eerbetoon aan de slachtoffers, zullen er bloemen neergelegd worden en zal de Last Post weerklinken gevolgd door de Britse en Belgische nationale hymnes. Dit aan beide monumenten op de kanaaldijk.
"De Slag om Geel Ten Aard".
Deze slag speelde zich af, in de Kempen, in en om de stad Geel, tussen 8 en 23 september 1944.
Dit was ook veruit de meest bloedige en zwaarste veldslag tijdens de bevrijding van gans Vlaanderen.
De strijd zelf kan ruwweg opgedeeld worden in twee delen. Het eerste deel van de gevechten vond plaats aan het Albertkanaal en in het centrum van Geel zelf. Deze duurde van 8 tot 12 september ‘44. Vanaf de nacht van 13 september trokken de Duitse troepen zich dan terug achter het Kempisch kanaal en in het dorpje Ten Aard. Om dit kleine dorpje werd er vanaf dat moment, onophoudelijk strijd geleverd tot de uiteindelijke Duitse terugtrekking op 23 september 1944.
1.) De gevechten om het centrum van Geel:
Op 8 september startte de 50th Norththumbrian Division, vanuit Stelen en Het Punt aan het Albertkanaal, de aanval op Geel. Al snel konden er enkele bruggenhoofden gevormd worden aangezien de Duitse tegenstand in het begin gering was. Op 10 september arriveerde ook een onafhankelijk tankregiment op het slagveld, namelijk de Notthinghamshire SherwoodRangers Yeomanry. Diezelfde dag vochten de Britten zich een weg tot in het centrum van Geel waar het tot hevige straatgevechten kwam. Ondanks felle verliezen van o.a. het gepantserde Yeomanry regiment konden ze de Duitsers toch verdrijven en leek Geel bevrijd. Maar dankzij een felle tegenaanval konden de Duitsers tegen 12 september niet alleen het centrum heroveren, ze slaagden er zelfs in de Britse troepen bijna helemaal terug naar hun startposities aan het Albertkanaal te drijven. Diezelfde nacht ontruimden ze echter plots het heroverde gebied weer om zich terug te trekken achter het Kempisch kanaal. Ondertussen had de 15th Scottish Divison, de Northumbrians afgelost en op de avond van 12 september en op 13 september namen ze, zonder tegenstand, het centrum van Geel behoedzaam in.
Dit was ook veruit de meest bloedige en zwaarste veldslag tijdens de bevrijding van gans Vlaanderen.
De strijd zelf kan ruwweg opgedeeld worden in twee delen. Het eerste deel van de gevechten vond plaats aan het Albertkanaal en in het centrum van Geel zelf. Deze duurde van 8 tot 12 september ‘44. Vanaf de nacht van 13 september trokken de Duitse troepen zich dan terug achter het Kempisch kanaal en in het dorpje Ten Aard. Om dit kleine dorpje werd er vanaf dat moment, onophoudelijk strijd geleverd tot de uiteindelijke Duitse terugtrekking op 23 september 1944.
1.) De gevechten om het centrum van Geel:
Op 8 september startte de 50th Norththumbrian Division, vanuit Stelen en Het Punt aan het Albertkanaal, de aanval op Geel. Al snel konden er enkele bruggenhoofden gevormd worden aangezien de Duitse tegenstand in het begin gering was. Op 10 september arriveerde ook een onafhankelijk tankregiment op het slagveld, namelijk de Notthinghamshire SherwoodRangers Yeomanry. Diezelfde dag vochten de Britten zich een weg tot in het centrum van Geel waar het tot hevige straatgevechten kwam. Ondanks felle verliezen van o.a. het gepantserde Yeomanry regiment konden ze de Duitsers toch verdrijven en leek Geel bevrijd. Maar dankzij een felle tegenaanval konden de Duitsers tegen 12 september niet alleen het centrum heroveren, ze slaagden er zelfs in de Britse troepen bijna helemaal terug naar hun startposities aan het Albertkanaal te drijven. Diezelfde nacht ontruimden ze echter plots het heroverde gebied weer om zich terug te trekken achter het Kempisch kanaal. Ondertussen had de 15th Scottish Divison, de Northumbrians afgelost en op de avond van 12 september en op 13 september namen ze, zonder tegenstand, het centrum van Geel behoedzaam in.
2.) De slag om Ten Aard:
Doordat de brug in Ten Aard, reeds grotendeels vernield was door terugtrekkende Belgische troepen in het begin van de oorlog, heeft de 15th Scottish Divison, de volgende dag op 14 september, getracht om het Kempisch kanaal over te steken met overzetboten. Dit gebeurde op 2 plaatsen, nl. 600m ten westen van de bloemmolens en aan het sas ten oosten van de vernielde brug. Net daarom wordt deze actie ook de slag om de twee bruggenhoofden genoemd. Dit lukte, maar door zwaar artillerievuur van de Duitsers die vanuit o.a. de Flakstelling Langenberg te Lichtaart op Ten Aard schoten en de hevige weerstand van de daar aanwezige infanterie kon men de bruggenhoofden niet sterk uitbreiden. Omdat het er in het begin nog erg op leek dat de geallieerden zouden doorbreken, en er reeds zware verliezen waren geleden, langs Duitse zijde, werden hals over kop extra troepen aangevoerd. Met name enkele opleidingsregimenten van de Hermann Göring Division werden die 14de september vanuit Nederland, via Kasterlee (dat gedurende de slag in feite het belangrijkste knooppunt was voor de Duitse troepen), naar Ten Aard gederigeerd.
Op 15 september is, langs Britse zijde, Veldmaarschalk Bernard Montgomery zelfs persoonlijk naar Geel gekomen om de troepen van de 15th Scottish Division, toe te spreken, hen te steunen en om het belang van deze operatie duidelijk te maken. “Operatie Market Garden” zou immers binnen een paar dagen een aanvang nemen.
Gedurende 10 dagen zaten de Schotten vast op hun kleine bruggenhoofd waarbij het front dagelijks heen en weer golfde, maar geen van beide partijen een serieuze vooruitgang kon boeken. Het bruggenhoofd was, gedurende die 10 dagen, nooit groter geweest dan 900m lang en 900m breed. Met de Duitse troepen rondom en het Kempisch kanaal in de rug was dit voor de Schotse manschappen een helse plaats om te verblijven. Telkens de Schotten een aanval ondernamen en het bruggenhoofd licht uitgebreid kon worden, werd het binnen enkele uren door de Duitsers heroverd met een fikse tegenaanval. De Britten zijn er evenmin in geslaagd een vaste brug aan te leggen aangezien deze telkens door de Duitsers werd stuk geschoten. Dit bemoeilijkte natuurlijk aanzienlijk de aanvoer van zwaarder materieel en de broodnodige bevoorrading. Het gebrek aan zo’n brug zou de 15th Scottish Division uiteindelijk fataal worden.
Tegen 21 september wisten de Duitsers de Schotten terug over het Kempisch kanaal te drijven en Ten Aard volledig te heroveren. In de nacht van 22 op 23 september ’44 moesten de Duitsers, echter noodgedwongen, Ten Aard ontruimen omdat er op andere plaatsen, doorbraken waren gesignaleerd en men een omsingeling in de rug, ten allen prijze, wilde vermijden. Tenslotte, waren op 23 september, Ten Aard en het volledige grondgebied van Geel, definitief bevrijd van de Duitse bezettingsmacht.
Doordat de brug in Ten Aard, reeds grotendeels vernield was door terugtrekkende Belgische troepen in het begin van de oorlog, heeft de 15th Scottish Divison, de volgende dag op 14 september, getracht om het Kempisch kanaal over te steken met overzetboten. Dit gebeurde op 2 plaatsen, nl. 600m ten westen van de bloemmolens en aan het sas ten oosten van de vernielde brug. Net daarom wordt deze actie ook de slag om de twee bruggenhoofden genoemd. Dit lukte, maar door zwaar artillerievuur van de Duitsers die vanuit o.a. de Flakstelling Langenberg te Lichtaart op Ten Aard schoten en de hevige weerstand van de daar aanwezige infanterie kon men de bruggenhoofden niet sterk uitbreiden. Omdat het er in het begin nog erg op leek dat de geallieerden zouden doorbreken, en er reeds zware verliezen waren geleden, langs Duitse zijde, werden hals over kop extra troepen aangevoerd. Met name enkele opleidingsregimenten van de Hermann Göring Division werden die 14de september vanuit Nederland, via Kasterlee (dat gedurende de slag in feite het belangrijkste knooppunt was voor de Duitse troepen), naar Ten Aard gederigeerd.
Op 15 september is, langs Britse zijde, Veldmaarschalk Bernard Montgomery zelfs persoonlijk naar Geel gekomen om de troepen van de 15th Scottish Division, toe te spreken, hen te steunen en om het belang van deze operatie duidelijk te maken. “Operatie Market Garden” zou immers binnen een paar dagen een aanvang nemen.
Gedurende 10 dagen zaten de Schotten vast op hun kleine bruggenhoofd waarbij het front dagelijks heen en weer golfde, maar geen van beide partijen een serieuze vooruitgang kon boeken. Het bruggenhoofd was, gedurende die 10 dagen, nooit groter geweest dan 900m lang en 900m breed. Met de Duitse troepen rondom en het Kempisch kanaal in de rug was dit voor de Schotse manschappen een helse plaats om te verblijven. Telkens de Schotten een aanval ondernamen en het bruggenhoofd licht uitgebreid kon worden, werd het binnen enkele uren door de Duitsers heroverd met een fikse tegenaanval. De Britten zijn er evenmin in geslaagd een vaste brug aan te leggen aangezien deze telkens door de Duitsers werd stuk geschoten. Dit bemoeilijkte natuurlijk aanzienlijk de aanvoer van zwaarder materieel en de broodnodige bevoorrading. Het gebrek aan zo’n brug zou de 15th Scottish Division uiteindelijk fataal worden.
Tegen 21 september wisten de Duitsers de Schotten terug over het Kempisch kanaal te drijven en Ten Aard volledig te heroveren. In de nacht van 22 op 23 september ’44 moesten de Duitsers, echter noodgedwongen, Ten Aard ontruimen omdat er op andere plaatsen, doorbraken waren gesignaleerd en men een omsingeling in de rug, ten allen prijze, wilde vermijden. Tenslotte, waren op 23 september, Ten Aard en het volledige grondgebied van Geel, definitief bevrijd van de Duitse bezettingsmacht.
3.) Slachtoffers:
Hoeveel soldaten en burgers er tijdens de slag om Geel precies zijn omgekomen is moeilijk te zeggen. Over de 15th Scottish Division is wel bekend dat ze tussen 13 en 21 september, 914 verliezen hadden, waaronder 112 doden, 158 vermisten en 644 gewonden. De verliezen van de 50th Northumbrian Division en de Notthinghamshire SherwoodRangers Yeomanry waren echter ook groot, zo verloor het tankregiment 13 tanks, waarvan 11 onherstelbaar beschadigd waren. Aan Duitse zijde werden er na de gevechten op het grondgebied van Geel alleen al 416 graven geteld. En er zijn nog tientallen doden en gewonden tijdens de gevechten naar andere plaatsen overgebracht. Bovendien werden er ook nog, om en bij de 130 burgers gedood. Het totaal aantal doden bedraagt naar schatting tussen de 1000 en 1100, en het aantal gewonden een veelvoud hiervan.
4.) Het slagveld vandaag:
Hoewel de Slag om Geel de grootste en bloedigste veldslag was die er tijdens de bevrijding op Vlaams en zelfs Belgisch grondgebied plaatsvond, is hier over het algemeen, bij het grote publiek, erg weinig over bekend. Ook op de plek waar zo'n 65 jaar geleden deze hevige gevechten plaatsvonden, is er niet veel meer over terug te vinden. Geel en omgeving herbergen nog drie Britse begraafplaatsen, die getuigen van deze sombere septemberdagen. Deze zijn respectievelijk terug te vinden in Geel, Stelen (Geel), en Kasterlee. De Duitse gesneuvelden zijn allemaal overgebracht naar de Duitse militaire begraafplaats te Lommel. In Ten Aard zelf, zijn er buiten de sporen van de beschietingen op de oudste gebouwen, nog 2 gedenkstenen en een klein monumentje die herinneren aan de strijd en de gesneuvelden van de 15th Scottish Division, tevens vind hier ieder jaar nog een kleine herdenking plaats.
Als toegewijde en gepassioneerde vereniging heeft de 82nd – 101st US Airborne Division vzw – Herselt, onder voorzitterschap van Dhr. Albert Hendrickx en op vraag van de toenmalige Britse en Belgische Oudstrijders, de taak op zich genomen om deze ceremonie jaarlijks te laten plaats vinden en om alle slachtoffers van deze strijd te herdenken.
Hoeveel soldaten en burgers er tijdens de slag om Geel precies zijn omgekomen is moeilijk te zeggen. Over de 15th Scottish Division is wel bekend dat ze tussen 13 en 21 september, 914 verliezen hadden, waaronder 112 doden, 158 vermisten en 644 gewonden. De verliezen van de 50th Northumbrian Division en de Notthinghamshire SherwoodRangers Yeomanry waren echter ook groot, zo verloor het tankregiment 13 tanks, waarvan 11 onherstelbaar beschadigd waren. Aan Duitse zijde werden er na de gevechten op het grondgebied van Geel alleen al 416 graven geteld. En er zijn nog tientallen doden en gewonden tijdens de gevechten naar andere plaatsen overgebracht. Bovendien werden er ook nog, om en bij de 130 burgers gedood. Het totaal aantal doden bedraagt naar schatting tussen de 1000 en 1100, en het aantal gewonden een veelvoud hiervan.
4.) Het slagveld vandaag:
Hoewel de Slag om Geel de grootste en bloedigste veldslag was die er tijdens de bevrijding op Vlaams en zelfs Belgisch grondgebied plaatsvond, is hier over het algemeen, bij het grote publiek, erg weinig over bekend. Ook op de plek waar zo'n 65 jaar geleden deze hevige gevechten plaatsvonden, is er niet veel meer over terug te vinden. Geel en omgeving herbergen nog drie Britse begraafplaatsen, die getuigen van deze sombere septemberdagen. Deze zijn respectievelijk terug te vinden in Geel, Stelen (Geel), en Kasterlee. De Duitse gesneuvelden zijn allemaal overgebracht naar de Duitse militaire begraafplaats te Lommel. In Ten Aard zelf, zijn er buiten de sporen van de beschietingen op de oudste gebouwen, nog 2 gedenkstenen en een klein monumentje die herinneren aan de strijd en de gesneuvelden van de 15th Scottish Division, tevens vind hier ieder jaar nog een kleine herdenking plaats.
Als toegewijde en gepassioneerde vereniging heeft de 82nd – 101st US Airborne Division vzw – Herselt, onder voorzitterschap van Dhr. Albert Hendrickx en op vraag van de toenmalige Britse en Belgische Oudstrijders, de taak op zich genomen om deze ceremonie jaarlijks te laten plaats vinden en om alle slachtoffers van deze strijd te herdenken.
Gheel Ten Aard and the 82nd - 101st US Airborne Division, shall never forget the 15th Scottish Division.
"They shall not grow old as we who are left grow old.
Age shall not weary them, nor the years condemn.
At the going down of the sun and in the morning,
WE WILL REMEMBER THEM."
"They shall not grow old as we who are left grow old.
Age shall not weary them, nor the years condemn.
At the going down of the sun and in the morning,
WE WILL REMEMBER THEM."
